Optymalny termin ochrony prawnoautorskiej

Historia rozwoju prawa autorskiego to przede wszystkim zwiększanie autorskich uprawnień i wydłużanie czasu ochrony. Pierwsza legislacja tej materii - Statute of Annae - wydany w 1709r. w Anglii, objęła ochroną dzieła literackie i wprowadzała 14 letni okres ochronny(+14 lat odnowienia) liczony od czasu opublikowania książki (Pełna nazwa aktu: An Act for the Encouragement of Learning, by vesting the Copies of Printed Books in the Authors or purchasers of such Copies, during the Times therein mentioned). Od tego wydarzenia minęło niemalże 300 lat, świat poszedł do przodu, pojawiły się nowe kategorie utworów i sposoby ich eksploatacji. Wydłużył się też czas trwania majątkowych praw autorskich (czy też autorskich praw wyłącznych w krajach copyright) i obecnie w większości krajów wynosi on 70 lat od śmierci twórca. Czy taki termin jest racjonalny i faktycznie służy ochronie interesów twórców przy jednoczesnym zapewnieniu społeczeństwu dostępu do kultury? Chyba niepotrzebnie oto pytam, bo racjonalizm nie ma tu nic do rzeczy a czynnikiem warunkującym działania legislacyjne są działania lobbingowe tych, którzy na tym najbardziej korzystają (nie zawsze niestety są to twórcy).
Jaki wobec tego powinien być optymalny termin ochronny, uwzględniając przede wszystkim realne czynniki ekonomiczne jakie są pochodną eksploatacji dzieł? Ruffus Pollock z Cambridge University daje klarowną odpowiedź na to pytanie, odpowiedź która przywodzi na myśl termin ochronny przyznany przez Statute of Anne... 14 lat. Przeczytajcie przełomowy artykuł zawierający mnóstwo obliczeń prowadzących do wspomnianej konkluzji: Forever minus a day? Some theory and empirics of optimal copyright.